Een vriendin had me je naam gezegd en na weken zei ze: “Heb je Gerrit nou nog niet gebeld, ’t is toch wat!”.
In het verleden had ik wel eens in troebel water gevist, daar had ik dus absoluut geen zin in. Een afspraak gemaakt met de nodige scepsis, wat ik zag was een gewone man zonder poespas of droosjes en recht voor zijn raap, net wat ik nodig had.
Geweldig jouw gave en rust, ik hoefde vaak niks te zeggen en je was me dan al voor. Niks hocus pocus, duidelijkheid. Dingen waar ik behoorlijk mee zat, heb je in een goed licht gezet, zodat ik er redelijk mee om kan gaan.
Ik denk dat mensen, die echt iets hebben, de stoute schoenen aan moeten trekken en er wat mee doen.
Wees niet zo bescheiden, die gave mag niet verloren gaan.
Dank je Gerrit, mijn vertrouwen heb je.